Yazlar uzamaya başladı çalıyor kızıldan

Yürüdüğü yoldan ve kendinden

Beni nereye çağıracağını bilemez uzaklar

Bir de ellerini nereye koyacağını

Otobüs camında ağaçlara el sallayan bir kol olsam da

 

Yaşamak bir şeye benzese

Bir buluta bir insan kediye ya da tohuma

Ekmeğe ekmek dedik kaleme kalem

Başında durduk söndürdüğümüz ateşin

Mermerin karolarına şiir yazıyor şairler

Çizgilere basmadan yaşamak için

 

Sanırdım sanmak en yorgun yanıdır insanın

Yarı ömrüm, şiirin yalın hali, yirmi yaşı bir kadının

Avuçlarıma henüz sırrı üflenmemiş mısraların

Hiç gelmemiş gibi gideceğim sonunda

Geçti ömrüm güneşe gözlerimi kısarak

Yanağımın sıcağına değmesin başka neden

Yanacak bir gün her şey yanılmak yüzünden

 

Rümeysa Kaya

(Olağan Şiir, Mart-Nisan, 25)